EARTH I

Een vilten doek, zo lang en zo breed als het podium, daalt neer over een pianist die onverstoorbaar zijn melodie blijft spelen. Het doek vormt langzaam een sculptuur dat onmerkbaar verschillende vormen aanneemt. Tijdens de uitvoering dempt het vilt de muziek en beperkt in toenemende mate de bewegingsvrijheid van de pianistcomponist Frederik Croene.

Karl Van Welden maakt visueel en performatief werk gebaseerd op de aardse of menselijke aanwezigheid in het universum. Hoe verhoudt de mens zich tot de ontzagwekkende grootsheid van het heelal? Zijn voorstellingen balanceren tussen autonome poëzie en subtiele verwijzingen naar sociale of politieke thema’s. Deze keer is klimaatverandering het uitgangspunt. Een landschap in klank en beeld, bedreigend en beschermend, daalt neer over de scène.