Centrale gast: Jakobe Geens

Jakobe Geens: "Zodra ik een radslag kon, ging ik radslagend naar de bakker"

Hoe beslist iemand om professionele circusartieste te worden?

Goh, ik kan daar alleen voor mezelf op antwoorden. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door het romantische idee van circus. Vooral de jaren 1920 spreken tot mijn verbeelding, de tijd waarin de grote circustenten hun hoogtepunt beleefden. Circus was toen wat televisie later werd: een bron van verwondering, spanning en spektakel. Die combinatie van het dierlijke en het virtuoze, van mens en maatschappij, inspireert me nog altijd.

Ik zat als kind in de turnkring en dat ging me goed af. Zodra ik een radslag kon, ging ik radslagend naar de bakker. Schoolse vakken lagen me minder goed. Voor mij is het leven zelf een soort leerschool, en het circusleven is daarin de ideale wereld. Het houdt je scherp en duwt je telkens net buiten je comfortzone. Levenslang trainen, creëren en connecteren – dat is voor mij een droomleven.

De beslissing om circus te gaan studeren, nam ik op mijn zestiende. Ik voelde een enorme bewijsdrang, naar de buitenwereld, naar mijn naasten, maar ook naar mezelf toe. Ik had zin in avontuur en wilde mijn eigen verhaal schrijven. Ik ben er nogal naïef in gestapt maar ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Tegelijk denk ik nu ook na over kinderen, en hoe ik dat kan combineren met mijn manier van leven. Gelukkig zijn er al veel circusmama’s die me zijn voorgegaan. Bij hen ga ik binnenkort zeker bij hen te rade.

Welke circusdiscipline beoefen je?

Ik ben opgeleid als partneracrobaat en grond-/dansacrobaat. Voor onze nieuwe voorstelling leerde ik ook Icarian games (discipline waarbij de ene acrobaat sprongen en salto's maakt op de voeten van de andere, n.v.d.r.) en acrobatische fietstechnieken. Daarnaast werk ik vaak vanuit de traditie van clowning.

Je hebt een aantal gezelschappen uitgenodigd naar Plein de Cirque. Hoe ben je tot die keuze gekomen? Heb je enkele tips?

Ik koos onder andere voor Kopland, een gezelschap dat ik in Mechelen zag. Dat komt meer uit de theaterwereld, maar brengt het romantische beeld van circus zoals ik dat als kind zag. Zelf zoek ik in circus altijd het verhalende op, het intermenselijke. Hoe kan techniek daarin ondersteunen? De theaterwereld blijft me daarin inspireren. 

‘Tickled Pink’ is een bom van een voorstelling met vijf partneracrobaten. Zelf heb ik een grote liefde voor partneracrobatie. Samen met Margot Jansens maakte ik na onze studies de voorstellingen ‘Distort the Body’ en ‘Bare Body’.

Duo Nu bestaat uit twee self-taught circusartiesten met een grote liefde voor partneracrobatie én voor de straat. Echte avonturiers, vind ik ze. Met een jong kind erbij trekken ze het circusleven in. Daar heb ik enorm veel respect voor. Op het festival tonen ze hun nieuwe voorstelling. 

Compagnie Krak komt meer uit de clownstraditie. Ik heb hun voorstelling nog niet gezien, maar vind het belangrijk dat thema’s als kwetsbaarheid en verbinding een plek krijgen op een circusfestival. Dat is precies wat ik met Krak en met Dieter associeer. 

‘PIEDESTAL’ van Het Scheldeoffensief mocht ik mee co-regisseren, samen met Frank Dierens. Voor mij was het de eerste keer dat ik bij een creatie niet zelf op het podium stond. Het Scheldeoffensief is een gespecialiseerd theaterlabo voor bijzondere mensen. Het spoort goesting en talent op bij (jong) volwassenen met en zonder beperking, daagt hen uit en toont hun werk aan een breed publiek. Tot 
voor kort was dit labo vrij onbekend in de circuswereld maar dat is aan 
het veranderen. Kom dat zien! 

Wat mogen we verwachten van je eigen voorstelling ‘Organiek Mechaniek’? 

‘Organiek Mechaniek’ is een bijna woordeloze slapstickvoorstelling vol acrobatie, muziek, circusfietsen en een vriendschap in wording. Wat begint als pure chaos, groeit uit tot een wonderlijke ontmoeting. 
Mechaniek wordt muziek en alles wat vastzat, begint plots te bewegen. Kom kijken, zie hoe 
alles misloopt… en toch helemaal goedkomt.