Terug naar de kern van theater: Kempen Deluxe debuteert tijdens In Vennen en Velden

Via het culturele netwerk in Turnhout leerden oprichters Sarah, Marijke en Arden elkaar kennen. Naast een vriendschapsverhouding, ontstond gauw ook een gezamenlijke visie op theater. Ze deelden elks apart dezelfde kinderdroom. Namelijk: een theatergezelschap oprichten waarin ze vrij konden maken en spelen. Vaak werden hier grapjes over gemaakt, maar nu is het eindelijk zover.

Marijke:
We houden alle drie van de vrijheid die theater ons biedt. Tijdens het middelbaar, niet altijd een eenvoudige periode, hielp het ons om onszelf te ontdekken en te vinden. Het was bevrijdend bijvoorbeeld bij KAAIMAN theater te maken en te spelen zonder gêne of schaamte. Sarah: Ook de crossover van allerlei kunstvormen zoals muziek en beweging maakt theater zo een aantrekkelijk medium. Theater is ongelimiteerd, en net dat spreekt ons aan.

Waarom zijn jullie met een eigen gezelschap begonnen? 

Vanuit onze gedeelde passie voor theater zijn we allerdrie iets met theater gaan studeren (van theatermaker tot kunstwetenschapper). Dit gaf ons de handvaten om als een team een sterk fundament te leggen, waarop we een nieuwe praktijk konden bouwen. Daarnaast bemerkten we het tekort aan semiprofessionele initiatieven die zich richten op jongvolwassenen boven de 18. Daar spelen wij op in.

Arden:
We pasten niet in het huidige systeem. De schoonheid van de kunst is dat je daar dan kritisch over kunt nadenken. We leggen nog meer de nadruk op de makende speler. We willen onze jongeren met andere woorden de kans bieden om zowel hun spelers- als makerscapaciteiten te ontwikkelen. De regisseur heeft de leiding maar het stuk ontstaat vanuit improvisatie door cocreatie, met vertrouwen in het talent van de spelers, die zich wel moeten smijten.

Waarom kozen jullie Kempen Deluxe als naam? 

Sarah:
We zijn alle drie vanuit onder meer Gent en Tilburg teruggekeerd naar onze roots. Met Kempen Deluxe tonen we het absurde en het karikaturale van deze streek.

Marijke:
We voelen nostalgie naar de Kempen maar tegelijk geven we er liefdevolle kritiek op. We vragen ons af waar we het mee eens zijn en waar we het totaal niet mee eens zijn en welk licht we daarop kunnen schijnen als generatie.

Arden:
Daar gaat onze eerste voorstelling ook helemaal over.

Vertel daar eens iets over? 

Arden:
Caprisol speelt zich af in een oubollig, vijftigjarig zwemparadijs, een soort Center Parcs, aan de rand van België. De bezoekers en medewerkers doen er alles aan om het park in verval te redden. Maar als de inspectie zich aanmeldt, lijkt het einde toch nabij. De personages zijn heel lokale mensen. Zo raken we op een speelse en liefdevolle manier grotere thema’s zoals racisme en seksisme aan.

Sarah:
Onze acteurs spelen elk twee rollen die met elkaar contrasteren. Zo heb je de onderdrukte huisvader en de grensoverschrijdende badmeester. We proberen mensen in hokjes te duwen maar veel speelt zich af in een schemerzone.

Marijke:
Die contrasten zitten ook in ieder van ons met elkaar verstrengeld en zorgen voor gelaagdheid. Het gaat niet over de uitersten, we zoeken de nuance. Een beetje zoals bij de voorstelling Vlaemsch (chez moi) van Cherkaoui en Op de Beeck.


Jullie geloven sterk in locatietheater, waarom? 

Sarah:
We willen terug naar waar voor ons de kern van theater ligt, namelijk de connectie tussen publiek, speler en de wereld rondom. Die drie proberen we zo dicht mogelijk samen te brengen. Daarom staan we voor locatietheater.

Arden:
Dicht bij je publiek kan je inspelen op de mensen, in tegenstelling tot in een grote zaal. Dat zorgt voor een onvoorstelbare schoonheid. Ik heb vorig jaar ook op In Vennen en Velden gespeeld. De natuur blijft het mooiste decor.

Hoe belangrijk is de Warande in jullie verhaal? 

Sarah:
We zijn de Warande veel verschuldigd. Ikzelf kon er zo bijvoorbeeld meteen aan de slag na mijn afstuderen, en kom me bijna iedere week inspireren als toeschouwer. Met Kempen Deluxe krijgen we de kans om te debuteren tijdens In Vennen en Velden. Zo houden beginnende makers nog iets over aan hun harde werk. De Warande ondersteunt ons bijvoorbeeld op zorgzame wijze in onze logistieke noden. Denk daarbij aan wekelijkse repetitieruimte. Bovendien zorgen ze voor een groot cultureel draagvlak binnen de Kempen. Het is niet evident om in het culturele veld in te stappen maar zij geven tegelijk een hand om vast te houden en een duw in de rug. Natuurlijk hopen we stiekem dat ons partnerschap verdergezet wordt.

Arden:
De Warande, dat is thuis komen, hier zijn we kind aan huis.

Marijke:
Ze bieden jonge makers de kans om zich te ontplooien, zonder vooroordelen. Het is een van de weinige cultuurhuizen die zo open is.

Sarah:
Ook omdat ze beschikken over de faciliteiten, natuurlijk. Met onder meer KAAIMAN en M i k s doen ze schitterende dingen voor de jeugd en cultuurparticipatie. Of denk aan de viering voor het 50-jarige bestaan van de Warande die, onder leiding van productiehuis SLAK, geheel bottum-up werd vormgegeven.


En wat na de première? 

Arden:
We willen jongeren blijven aanspreken. We zijn heel bereikbaar, onder meer via Instagram, en staan open voor gesprek en ontmoeting. Er zijn al ideeën voor een tweede en zelfs een derde voorstelling.

Marijke:
Maar eerst de eerste maar eens voor het eerst spelen (lacht).

tekst: Wouter Adriaensen
foto: Sarah Bracke