Can I talk to Mr. Henry, please?

Wie is Mr. Henry?

Hans Spooren: “Dat is een heel banaal verhaal (lacht). Toen ik het bureau startte was het populair om ‘technische’ namen te kiezen à la ‘Internet2000’. Ik had een notitieboekje vol met namen en plots stond daar Mr. Henry tussen. Het leek me wel tof om te kunnen doen alsof het een echt persoon is.”

Marian Van de Weerd: “Zo krijgen we regelmatig buitenlandse prospecten aan de lijn: ‘Can I talk to Mr. Henry, please?’. Dan moeten we die telkens teleurstellen want Mr. Henry is hier nooit (lacht).

Kunnen jullie het bedrijf kort voorstellen?

Hans: “Ik vind het altijd heel moeilijk om dit rechtlijnig voor te stellen. Wij zijn een creatief interactief bureau in Antwerpen. We bestaan sinds 2006 en zijn inmiddels met een team van negen. Onze werking is erg breed. Dit gaat van branding tot design, digitale tools maken, websites ontwerpen en ontwikkelen, art direction, creatieve strategieën uitwerken, communicatie… en dit vloeit allemaal wat in elkaar over. Dit vinden we boeiender dan ons bijvoorbeeld louter als een communicatiebureau te definiëren. Op die manier kunnen we mee bewegen met de vraag die op ons afkomt.”

Dus als een klant met een vraag naar jullie komt kan dit nog alle kanten uitgaan?

Marian: “Absoluut. Soms verandert na een gesprek met de klant de initiële vraag helemaal. Zo kan iemand ons vragen om een website te ontwikkelen, maar zien wij nog heel wat stappen die eraan vooraf zouden kunnen gaan. Dat verrast de klant soms, maar het toont ook ons engagement naar hen toe, wat ze erg kunnen waarderen.”

Wat was jullie indruk van de Warande toen jullie hier, in het kader van dit project, voor het eerst binnen stapten?

Hans: “De eerste keer dat ik hier binnenkwam was ik acht jaar. Ik ben van Retie dus het was geen volledig onbekend terrein. Ik heb de Warande altijd geassocieerd met de Schouwburg, die als kind heel imposant was.”

Marian: “Voor Hans was de Warande een ‘institutioneler’ begrip dan voor de rest van het team. Ik kende de Warande omdat ik al van jongs af aan met vormgeving bezig was door inspirerende flyers, posters en brochures te verzamelen. Die van de Warande zaten daar soms ook tussen, wegens hun leuk design. Er was altijd al veel oog voor design. We waren ons dus zeker niet allemaal bewust van de omvang van het cultuurhuis en de dingen die er gebeuren. Toen we de eerste keer op de Warandesite kwamen en het gebouw binnengingen, was het vooral schrikken van de schaal. Er is zoveel te doen en te ontdekken!”

Hoe heeft de omvang van deze plek en wat er allemaal gebeurt een rol gespeeld in de nieuwe merkidentiteit die jullie ontwikkelden?

Marian: “We moesten een schaalbaar en flexibel visueel systeem ontwerpen dat daarop kan inspelen. Met andere woorden een identiteit opbouwen die ingezet kan worden voor verschillende boodschappen naar erg diverse doelgroepen.”

Hoe zouden jullie de Warande in al die verscheidenheid omschrijven?

Hans: “Ondanks de omvang van het gebouw en de veelheid aan dingen die gebeuren blijft het toegankelijk, heel warm en familiaal aanvoelen. Het is hier niet alles of niks. Je kan hier op ontzettend veel manieren binnenkomen en een ervaring hebben.”

Tijdens jullie onderzoek grasduinden jullie ook in visuele geschiedenis van de Warande. Welke evolutie zien jullie daar?

Marian: “Het was heel plezierig om daar door te gaan. We zagen veel logovarianten die duidelijk conceptueel en visueel onderhevig waren aan de tijdsgeest waarin ze gemaakt werden. In de jaren zeventig had het logo een hippiestijl, in de jaren negentig eerder een grunge-look. Je zag dat er vaak verandering in kwam en er op een lossere manier mee omgesprongen werd. Het logo was min of meer een constante, maar alles errond was de hele tijd in verandering. In onze oefening vonden we het vooral belangrijk dat het niet stopt bij het logo. Een identiteit gaat veel verder dan dat. Het gaat over typografie, over kleuren, over het omgaan met informatie.

Voor het nieuwe logo haalden jullie inspiratie uit de architectuur van de Warande. Het is een gebouw uit begin jaren zeventig. Wat maakt dit vandaag nog interessant?

Marian: “Het gebouw staat voor veel meer dan louter de bakstenen en de materialen. De Warande bestaat nu een halve eeuw. Voor ons was het belangrijk een identiteit te creëren die deze hele rijke geschiedenis mee kan dragen en incorporeren. Jullie zitten nog altijd in het oorspronkelijke gebouw dat met jullie is kunnen meegroeien. Het is een fysieke vertaling van de toenmalige vraag en nood naar cultuur en is dat vandaag nog altijd. Die missie heeft andere accenten gekregen, maar de essentie blijft. Dat is iets om trots op te zijn. Daarom wilden we die vertaling maken naar de huidige branding. Door het gebouw letterlijk binnen te trekken in het logo wordt het er onlosmakelijk mee verbonden.”

Met welke specifieke architecturale elementen gingen jullie aan de slag?

Marian: “Het brutalistische karakter van het Warandegebouw heeft een grote geometrische, grafische en uitgepuurde kwaliteit die heel duurzaam aanvoelt, een eigenschap die we wilden meenemen. Ook de opvallende horizontaliteit van de bouwlagen trok ons erg aan. Dit zie je ook terug in de andere gebouwen van de Turnhoutse School. Die fysieke gelaagdheid van het gebouw kan je vertalen naar de gelaagdheid in functies, cultuurvormen, events, publiek… Daarnaast keken we naar het modernistische kleurenpalet van die tijd. Dat zijn warme, vibrerende kleuren die harmonieus samenwerken en die doorheen de jaren ook terugkwamen in het gebouw. Daarin maakten we een uitgebreide selectie zodat ook het kleurenpalet kan ingezet worden voor een brede mix aan boodschappen.”

Was dit project een uitdaging voor jullie?

Hans: “Elk project waarmee we starten is een uitdaging omdat we nooit op voorhand weten wat er uit de bus zal komen. Bij aanvang kunnen we vertellen hoe we werken en hoe we de dingen aanpakken, maar dan nemen beide partijen een ‘leap of faith’. Het was best een ambitieuze opdracht, want de Warande is erg zichtbaar. Daarnaast bestaat het cultuurhuis nu 50 jaar en de betekenis daarvan wilden we absoluut meenemen.”

Wanneer is dit project voor jullie helemaal klaar en geslaagd?

Hans: “We willen altijd een onzichtbare stakeholder zijn. Onze validatie ligt niet in ‘Kijk eens wat wij hebben gedaan!’, maar in het behalen van de doelstellingen die jullie voorop stellen. En uiteraard wanneer alles er goed uitziet (lacht). We hopen ook dat een verdere samenwerking niet gaat om het oplossen van problemen die zich gaandeweg misschien aandienen, maar net om het doorgroeien in wat er nog allemaal gemaakt kan worden. We voelen nu al in jullie uitwerkingen dat er visueel veel mogelijk is. Dat is heel fijn om te zien.”

Marian: “We hopen altijd op een duurzame relatie waarin we echt een ondersteunende partner kunnen zijn. Het moment waarop we iets opleveren is vaak maar het startschot, maar we zijn sowieso heel blij met het resultaat dat er nu al staat.”

tekst: de Warande