Een hart voor de Warande

Zo luidde het onderwerp van een mail die we recent kregen van Warandebezoeker Joke Kusters. En dat ‘hart voor de Warande’ slaat op dat van haar dochtertje Sam Goetschalckx. Sam is net 11, een boekenverslinder, verhalenschrijver en een grote liefhebber van het cultuurhuis. Haar grote droom? Slapen in de Warande. En of die uitkwam!

Hoe kwam je op het idee om eens in de Warande te slapen?

Sam: “Ik ben hier al heel dikwijls geweest. We gaan vaak naar de bibliotheek, ik mocht hier al een paar keer optreden... Laatst waren we een hele dag aan het lezen in de bib. Dat is mijn lievelingsplek. We vonden het zo leuk dat we de hele nacht wilden blijven om dan de volgende dag gewoon verder te lezen.”

Tijdens ’50 uur de Warande’, het verjaardagsfeest van de Warande, kwam je droom uit. Niet tussen de boeken, maar tussen de instrumenten. En als kers op de taart was het ook nog eens je eigen verjaardag!

Sam: “Ik heb mijn verjaardag samen met de Warande gevierd! We mochten mee naar een slaapconcert. Daar lagen allemaal matrassen in een kring. In het midden stonden muzikanten. Ze speelden de hele nacht muziek op veel verschillende instrumenten: een piano, een cello, een gitaar, een soort fluit en een soort trompet. De muzikanten probeerden van alles. Ze lazen geen noten.

Hoe voelde dat?

Sam: “De muziek was rustig en mooi en ik was al meteen moe. Zo kon ik een beetje luisteren en een beetje slapen. Ik hou van muziek dus vond het heel leuk.

De handstand, de koprollen en het matrasglijden bij het ontwaken namen we er maar wat graag bij. Wat is je volgende Warande-droom?

Sam: “Precies dezelfde. Nog eens een nachtje blijven slapen tijdens hetzelfde concert. Zo fijn vond ik het!”

Joke: “Mag ik nog iets aanvullen? Vorige zomer waren we op vakantie in de Pyreneeën. Voor het eerst durfden mijn dochters van mij loskomen. Ze trokken erop uit met anderen, soms moesten we hen gaan zoeken… Dat was heel nieuw voor ons. Tijdens die nacht in de Warande zei Sam: ‘Mama, in de Warande voel ik me zoals in de Pyreneeën. Ik ken mijn weg, ik kan gaan en staan waar ik wil en zal je toch altijd terugvinden.’ Er is iets met dat gebouw dat ertoe uitnodigt. Het voelt als een veilige plek. Ik ben zo dankbaar dat de Warande er is, voor mezelf maar ook voor mijn dochtertjes ... Wat een voedings- en inspiratiebron!”

Daar kunnen we niets meer aan toevoegen. Dank jullie wel.